Nottinqemli Uilyam - intiqam mələyi

Nottinqem, İngiltərə

Birinci hissə:
- Bu lənətə gəlmiş yağış görəsən nə vaxt qurtaracaq?!
- Həmişə ilin bu vaxtında yağışlar olur və çox güman ki bir neçə gündən sonra onlar qurtaracaq. Sakitləşin, Robert. Siz bu gün iclasda düzəlişlər və vergilər haqda gözəl çıxış etdiniz. Siz bu kəndliləri və avam camaatı müdafiə edənlərin ağzını yumdunuz
-Təşəkkür edirəm, Ralf. Bizim qardaşlarımız olan Lordlar və Baronlar deyəsən unudublar ki, avam camaata nə qədər çox azadlıq versək, onlar hakimiyyəti bir o qədər tez əllərinə almaq istəyəcəklər.
Və onlar da guya xalqın nümayəndəsidirlər. Onlar bilmirlər ki, bu onların həyatındakı sonuncu gəzintiləridir. Bəlkə də onlar qılıncın və pulun hesabına Roma Papasından, indulgensiya və bahalı hədiyyələr almaqla isə Kraldan xilas ola bildilər, amma bizdən xilas ola bilməzlər. Zülmətdə ikən biz həqiqətə və ədalətə xidmət edirik. Elə düşünməyin ki, biz fanat və ya muzdlu qatillərik. Əsla yox. Qanun susanda və heç kim onu yerinə yetirə bilməyəndə, biz zülmətdən gələrək ədaləti bərqərar edirik və sonra gözdən itirik. Biz – ədalət mələkləriyik, sadə insanların müdafiəçiləriyik. Bizi hakimiyyət və var-dövlət maraqlandırmır, bizi haqq-ədalət, xeyirxahlıq ilə zülm arasındakı tarazlıq narahat edir. Çünki dünyadakı bütün zülmün qarşısını almaq mümkün deyil. Biz, zalımlara, qəddarlara və qatillərə qarşı mübarizə aparırıq, bu iki nəfər kimi. Mən bir aya yaxındır ki onları izləyirəm. Baron Ralf – onu yalnız kef düşündürür, amma özünü mömin rahib kimi aparır. Deyəsən o unudub ki, o öz kefi xatirinə 16 yaşlı qızı oğurlayıb və bir həftə ərzində onu alçaldıb və zavallı qızı intihar həddinə gətirib və ya o unudub ki, onun bir sıra cinayətlərindən sonra bir insan meydana çıxmışdı və iddia qaldıran tərəfin xeyrinə ifadə verməyə hazır idi, Ralf həmin şəxsi və ailəsini zəhərlədi. İndi isə Qraf Robertdən bəhs edək – bu artıq aysberqin zirvəsidir. Hündür və boylu-buxunlu, qara saçlı və düzgün üz cizgiləri olan biri idi. Hamı onu namuslu insan, kasıbları və kilsəni müdafiə edən, kafirlərlə mübarizə aparan, əsl nümunə götürüləcək biri kimi tanıyırdı. Əslində isə o, cani, Allahsız, uşaq qatıli idi. Mənim müəllimim mənə öyrədirdi ki, hansısa bir insana nə qədər nifrət etsəniz də, hisslərin ağıldan üstün olmasına imkan vermək olmaz. Lakin bu yerdə ancaq bir güclü hiss – nifrət yaranır ki, onunla bacarmaq mümkün deyil. Həm onun məhv etdiyi ailənin, həm də onun şikəst, yetim etdiyi insanların intiqamını almaq arzusu. O, bütün şəhərin məhvində günahkardır, o buna görə bu gün və burada cavab verəcəkdir. Qraf, adamın heç dili də gəlmir onu belə adlandırsın, özünün siyasi karyerasının başlanğıcında ondakı zülmü görən bir nəfəri məhv etmiş, siyasi karyerada onun qarşısını kəsmiş və onu qubernator kimi İngiltərənin cənubundakı kiçik bir şəhərə göndərmişdi. Bu adam mənim babam idi, o, namuslu insan, bizim nəslimizin parlaq nümayəndəsi idi. O fikirləşirdi ki, Robert həqiqət yolunu kəsməkdən əl çəkəcək, amma yox. On il əvvəl o bizim şəhərə hücum etdi və əgər təhlükə barədə babamı xəbərdar etmək üçün gələn mənim müəllimim olmasaydı mən də öləcəkdim. O gün nə baş verdiyini xatırlamaq çətindir. O çatan kimi, şəhərə Robertin qoşunları gəldilər. Qaçmağa yer yox idi, kimisə köməyə çağırmaq da mümkün deyildi, şəhər mühasirəyə alınmışdı. Yalnız bir yol qalmışdı, döyüşmək. Vidalaşanda babam və anam məni qucaqladılar və biz cənab Conla zirzəmilərdən keçərək qaçdıq. Biz oralarda bir neçə saat var-gəl etdik və biz ordan çıxanda şəhərdən çox uzaqda olduğumuzu başa düşdük. Zirzəmidən çıxış təpəlikdə idi və orada köhnə bir kilsə var idi. Biz ordan çıxan kimi acınacaqlı səhnənin şahidi olduq. Şəhər alovun içində idi, katapultalar öz işini görmüşdü. Ətrafda qoşunlar görünmürdü, demək ki onlar artıq şəhərdə idilər. Cənab Con əlini mənim çiynimə qoyaraq dedi:
- Oğul, biz bunun qisasını alacağıq. Haqq-ədalət bərqərar olacaq və sən evinə qayıdacaqsan.
- Mənim evim də, doğmalarım da yoxdur
- Sən yaşamalısan, Uilyam. Zülmətdə ikən biz həqiqətə və ədalətə xidmət edirik.
Con məni öz doğma oğlu kimi böyütdü. O, bildiyi hər şeyi mənə öyrətmişdi və mən bu günkü günə hazır idim.
********
- Siz əsəbi olmusunuz, mənim dostum
- Rolf, siz eşitmisiniz bir neçə həftə əvvəl nə baş verib?
- Siz yolda ser Tomasa quldurların basqınını deyirsiniz?
- Yox, mənim dostum, onlar heç də quldurlar deyildilər. Quldurlar döyüşlərdə bərkimiş cəngavərləri öldürə bilməzdilər və Tomas özü də gözəl döyüşçü idi. Sizə elə gəlmir ki, həddindən artıq sakitlikdir?
- Xeyr. Mənim fikrimcə, yağışlı axşamda lap yerinə düşdü. Yaxşı, bəs onda sizin fikrinizcə ser Tomasa kim hücum edib?
- Ehtimal edirəm, lakin yenə də buna inanmaq istəmirəm. Onlar çoxdan itib yox olublar. Yox, həddindən artıq sakitlikdir. Mən az mühafizəçi götürmüşəm.
- Hər ehtimala qarşı silahınızı hazır vəziyyətdə tutun
- Necə əmr edərsiniz, cənab!
- Robert, sakitləşin! Sizdə sadəcə paranoyadır
- Siz məni başa düşməzsiniz, Rolf və ya sadəcə başa düşmək istəmirsiniz. O nədir elə? Siz ikiniz küncdə nə olduğunu yoxlayın
- Oldu, cənab!
- Siz hamınız, silahlarınızı döyüş üçün hazırlayın!
- Niyə bu uzun çəkdi? Ey sizinləyəm, orda nə var?
- Budur o, Robert, sakitləşin. İkinci keşikçi hardadır?
- Mənim cənabım,orada ……….
Keşikçi yerə yıxıldı
- Mən haqlı idim
- Mən onlara sağ təslim olmaram
- Siz hamınız Qrafı qoruyun – Lord Robertin mühafizəsinin başçısı Henrinin səsi sakitliyi pozdu.
-Onlar hardadır?
- Bilmirəm
- Bəlkə geriyə qayıdaq?
- Bizi arxadan vurmaları üçün, Rolf?
- Hə nə oldu, qorxaqlar! Bəlkə ortaya çıxasınız yoxsa qorxursunuz ki biz sizin görünüşünüzdən gülməkdən ölərik?
- Sonda zarafat etmək istədim, Qraf! Sən hər şeyə görə, bütün günahlarına görə cavab verəcəksən.
- Ortaya çıx və döyüş, cəllad!
- Mən sən deyiləm ki, arxadan vurum
-Və yaddan çıxarma, baxmayaraq ki, sən məni öz adımla çağırmaqdan qorxursan, lakin onu deyəcəksən « Zülmətdə ikən biz həqiqətə və ədalətə xidmət edirik»
-Yox! Bu ki …….
Bu, Rolfun deyə bildiyi son söz oldu, arbaletden atılan ox ona sancıldı. Qaranlıqdan mən, ölüm mələyi çıxdım. Ağ libasda və sifətimin başlıqla bağlı olduğu vəziyyətdə
- Hər şeyin hesabını verməyin vaxtı gəldi, Qraf .
- Nəyi gözləyirsiniz, axmaqlar, öldürün onu!
Mənim üzərimə iki mühafizəçi hücum etdi. Onlardan birinə xəncər ataraq oldürdüm. Talançı ilə daha çətin oldu. O, balta ilə üzərimə atıldı. Onun zərbələrini dəf edərək çiyninə zərbə endirdim, lakin o geri çəkilmədi. O, dalbadal vururdu, büdrəyəndə mən sağa çəkildim və qılıncı onun yan tərəfinə sancdım.O, sanki qovularaq gücdən salınmış bir kəl kimi ağrıdan qışqıraraq yerə yıxıldı. Indi yalnız iki nəfər qalmışdı – Con və onun mühafizəsinin başçısı. Mən onlara tərəf döndüm. Onlar dayanmışdılar və baxırdılar.
- Nəyi gözləyirsən, Henri, öldür onu.
O mənim üstümə hücum etdi. Mən, öldürdüyüm döyüşçüyə hələ də saplanmış qılınca toxunmadım. Mən sadəcə onun üzərinə getdim. Henri qılıncı ilə üzümə zərbə vurmaq istədi.
Mən geriyə çəkildim, dizimlə onun qarnına vurdum və gizlətdiyim tiyəni onun ayağının vətərinə sancdım.
-Ax səni…..
Mən onu öldürmədim.Yerə tulladım və öz hədəfimə tərəf getdim. Lord dayanmışdı və hərəkət etmirdi. O,vahimə içində donub qalmışdı, onun ən yaxşı adamlarını bir nəfər öldürmüşdü.
- Hə nədir, Qraf?Döyüşəcəyik ya siz ancaq zəif və məzlumları öldürə bilirsiniz?
-Sən buna görə mənə cavab verəcəksən
O qınından qılıncını çıxardı.
-Hücum etmək növbəsi sənindir, cəllad.
Henri qılıncını yerdən qaldıraraq Qraf Robertə tərəf yönəldi.Mən düz onun qılıncına tərəf hərəkət etdim, sonra birdən sağa çəkildim, tiyə yanımdan keçdi. Robert geri çevrildi, amma artıq mən onun arxasında idim. O geri dönüb zərbə vurdu, onun zərbəsi azacıq sağ qolumun dirsəyinə toxundu.Con daha böyük həvəslə hücum etməyə başladı. Mən dizim üstə yıxıldım, qılınc başımın üstündən keçdi. Yenidən ayağa qalxaraq irəli atıldım, tiyə onun çiynini azacıq sıyırmışdı. O asanlıqla təslim olmaq istəmirdi, onun gözlərində qorxu yox idi. Qraf sanki küncə sıxışdırılmış bir heyvan kimi idi, onun itirəcəyi heç bir şey yox idi. İki addım sağa çəkilərək ona yan tərəfdən zərbə endirdim, zərbə güclü idi, lakin omənim hücumumu dəf etməyə imkan tapa bildi. Bir müddət biz növbə ilə bir-birimizə hücum etdik, sonra isə o yalnız müdafiə olunmağa başladı. Mənim bütün hücumlarımın qarşısı alınırdı, elə bil ki, o mənim bütün növbəti addımlarımı bilirdi, mənim hər bir zərbəmi dəf edirdi.Mən başa düşdüm ki, o mənim yorulmağımı istəyir, bu zaman ağlıma ona hiylə qurmaq fikri gəldi.Geriyə çəkilərək mən elə göstərdim ki, sanki nəfəsim kəsilir.Robert irəli atıldı vəyuxarıdan aşağı zərbə endirdi. Mən sağa əyildim, qılınc mənim yanımdan keçdi və bu zaman gizlətdiyim tiyəni onun qarnına sancaraq ona ölümcül zərbəni vurdum. O, yerə yıxıldı.Yağış hələ də sanki vedrədən tökülmüşcəsinə yağırdı.Mən dayanmışdım və ölməkdə olan Qrafa baxırdım. Ona tərəf əyilib gözlərinə baxanda mən nə qorxu, nə də rəhm diləyən baxışlar gördüm. O,mənə baxdı və dedi:
- Sən kimsən?
Mən başlığımı çıxardım və onun gözlərinə baxdım:
- Mən, Haroldun nəvəsi və Marinin oğlu Uilyamam, sizin on iləvvəl yerlə bir etdiyiniz Nottinqemin yaxınlığındakı şəhərdənəm. Və o balaca oğlanam ki, bütün zülmkarlıqlarınıza görə sizdən qisas almaq üçün xilas edildi.
-Sənin gözlərin ananın gözləri kimidir
-Siz bunu haradan bilirsiniz?
- Mən sənin atanam, Uilyam.
- Bu ola bilməz.
- Amma bu belədir. Mən hakimiyyət istəyirdim, amma mən sənin ananı sevirdim. Harold mənim Franklarla əlaqələrimi öyrəndikdən sonramənimüəllimlə birlikdə başqa şəhərə göndərdi və ananla boşanmamıza nail oldu, mən təhqir olunmağımla barışa bilmirdim. İntiqam hissi ilə alışıb yanaraq mən danimarkalı muzdlularla ittifaq bağladım və şəhəri ələ keçirdim.Daha sonra onlar qarət etdikləri ilə evlərinə qayıdandamənim əsgərlərim onları dərədə gözləyirdilər və asanlıqla onların axırına çıxdılar və beləcə mən qəhrəman oldum.
-Mənim doğmalarıma nə oldu?
- Harold şəhərin mərkəzi hissəsini müdafiə edərkən muzdlular onu öldürdü, sənin anan isə itkin düşdü. Elə bir gün olmadı ki, mən buna görə peşman olmayım, Uilyam. Əgər bacararsansa mənibağışla.
- Lord, siz on il əvvəl bizi hakimiyyətə dəyişməklə öz seçiminizi etmisiniz. Tansı sizi mühakimə etsin.
- Mən sevirdim, oğul, amma nifrət üstün gəldi, onları öldürməklə mən qəlbimin bir hissəsini məhv etdim. Mənə hakimiyyət verildi, amma ailəmdən və vicdandan məhrum olundum, mələk simasında şeytana çevrildim.
- Şeytan ruhu elə-belə ala bilməz. İnsan qəlbində işıq və ümidlə doğulur, o bu qəlbi heç nədən ələ keçirə bilməz. Sizin isə, Qraf, qəlbinizdə qaranlıqdan bir parça var.
- Oğul, heç vaxt ehtirasların sənə qalib gəlməsinə imkan verməvə əgər bacararsansa bağışla.
Bu, Robertin dediyi son sözlər oldu. O öldü.
- Rahat yat. Mən onun gözlərini yumdum, başlığımı geyindim və hələ də ayağını tutaraq döşəmədə oturan Henriyə tərəf yönəldim.
- İndi də növbə mənimdir?
- Yox, sən yaşayacaqsan, sənin günahın yalnız ona xidmət etməyindədir, amma sən heç bir şeydə iştirak etməmisən.Yaşa və qalanlara çatdır ki, kimsə qanundan üstün olduğunu düşünərsə, biz gələcəyik.
Mən onu orada tək qoyub qaranlıqda gözdən itdim.
********
-Necə oldu?
-Düşünüldüyü kimi, müəllim.
- Amma sən nəyə görəsə narahatsan.
- Siz bilirdiniz ki, o mənim atamdır?
- O sizə xəyanət etdikdən sonra atan olaraq adlandırılmır, Uilyam. Ehtiraslar ona qalib gəldi, sənin atan olan adam öldü, onun yerinə şeytan ortaya çıxdı, hansını ki sən öldürdün.Robert hakimiyyət və şan-şöhrət istəyirdi, onun içindəki şeytan qalib gəldi.
-O, öldüyündə mən onun gözlərində işığın parıltısını gördüm.
- Onun tövbəsini qəbul etdikdən sonra sən onu ağrıdan azad etdin və bununla da ona əvvəl kim olduğunu və sonradan kimə çevrildiyini xatırlatdın. Robertin ruhu bu dünyanı sakitlik içində tərk etdi
- O dedi ki, mühasirədən sonra anamın meyitini tapmadılar. O sağ qala bilərdi?
-O mühasirədən sağ çıxmaq demək olar ki mümkün deyildi.
Bir neçə saat ərzində yaşatdığım bütün ümidlərim puç oldu, mən anamın sağ qaldığını və onu tapacağımı düşünürdüm. Müəllim haqlıdır, o mühasirədə heç kim sağ qala bilməzdi. - Mən saman çöpündən yapışmışdım, müəllim.
-Ruhdan düşmə. Hətta qaranlıqda da ümid yaşayır. Ürəyin sənə nə deyir, oğlum?
- Mən hiss edirəm ki, o sağdır, haradasa yaxındadır. Amma bəlkə də bu, içimdə yaşatmaq istədiyim bir xülyadır.
- Hətta qaranlıqda da ümid yaşayır.Əgər o sağdırsa, biz onu tapacağıq.Mən sənə söz verirəm, indi isə biz gizlənməliyik.
- İndi nə olacaq, müəllim?
- Sən Henrini sağ buraxdın, bu düzgün addım idi, çünki onun tək günahı şeytanı qoruması idi. O, sənin üzünü görmürdü, amma yəqin ki, sizin Robertlə olan söhbətinizi eşidib. Mən Romaya gedirəm, sən isə səlibçilərlə birlikdə Müqəddəs Torpağa yollanacaqsan. Genuyadan üzərək gələn Tamplierlərə qoşul. Sən mükəmməl səviyyədə Frank dilini bilirsən, özünü Xristin ordusuna qoşulmaq istəyən frank zadəganı kimi təqdim et. Müqəddəs Torpağa çatanda daha bir şeytanı, Rene de Şatinyonu izlə, onu təkrar cəhənnəmə göndərmək lazımdır.
-Necə buyurursunuz, müəllim.
Dan yeri söküləndə mən Nottinqemdən Londona yola düşdüm. Orada limandanzəvvar və səlibçilər Fransaya, oradan da Xrist ordusunun əsas qüvvələrinin toplaşdığı Genuyaya yollanırdılar. Vidalaşanda Con məni qucaqladı və mənə məktub verərək dedi:
-Özünü hazır hiss etdiyin zaman onu oxu, bu məktubu Harold mənə on il əvvəl, biz şəhəri tərk etmədən qabaq vermişdi.
********
Səfərimiz bir neçə həftə çəkdi. Genuyaya çatan kimi mən dərhal səlibçilərin toplaşdığı limana yollandım,Dijon şəhərindən olan Anri özünü təqdim etdi,məni yeni gəlmişcəngavər qardaş kimi Tamplierlərin dəstəsinə göndərdilər.
- Xoş gəlmisiniz, Anri qardaş. Mən Liondan Reneyəm, bu isə mənim əmim oğlu Jozefdir. - Sizinlə tanış olmaq mənim üçün şərəfdir.
- Qarşılıqlıdır .
-Dincəlin, Rene, sübh tezdən biz Genuyanı tərk edəcəyik vəMüqəddəs Torpağa yollanacağıq. Əgər Tanrı lütf edərsə, bir neçə aydan sonra biz artıq Akrada olacağıq.
- Hər şey Allahın əlindədir.
Dan yeri söküləndə Genuyanı tərk etdik və gəmi ilə səfərə yollandıq.Mən gəminin burun hissəsində dayanıb uzaqlara baxırdım. Mən öz ailəmi rüsvay etməyəcəm və Müqəddəs Torpaqdan qəhrəman kimi geri qayıdacam.Rene de Şatinyon, tövbəsini qəbul edəcəyim növbəti adam sənsən.


Tamplier – I hissə
1185-ci il. Aralıq dənizi. Müqəddəs Torpağa üzən, içində zəvvar və cəngavərlər olan gəmilər.
Məktubu nədən başlayacağımı bilmirəm, əziz Katerina. Çox şeylər baş vermişdir və Allah görür ki, mən səni bezdirmək və körpüləri yandırmaq istəmirdim. Mən hələ də səni sevirəm və sevəcəm. Baxmayaraq ki, mən Templier Ordeninə daxil oldum və dünyəvi həyatdan imtina etdim, mən sənə olan sevgimdən üz döndərə bilmirəm və bu günahı yuya bilmərəm. Eh…
Bizim hamımızın günahı var, kiminin çox, kiminin az. Ümid edirəm ki, sən məni bağışlayarsan. Əgər hələ də Marseldəsənsə, mənim qardaşıma və bacıma salam söylə. Mən Aralıq dənizindəykən sənə məktub yazıram, biz Müqəddəs Torpağa üzürük, orada Akradan Qüdsə gedən zəvvarları qoruyacağıq. Biz bir müddət Kiprdə idik, gözəl bir yer, Aralıq dənizində bir ada. Ora sənin xoşuna gələrdi. Biz tezliklə Akraya çatacağıq, oradan sənə məktub göndərəcəm, ümid edirəm ki, o sənə çatacaq.
Sənin Renen.
- Ona məktub yazırsız, Baron?
- Hər halda sən anı korlaya bilərsən, Jozef. Sən çoxdan yanımda oturmusan?
- Siz ki artıq məktub yazmağı bitirmisiniz, siz döyüşçü və zəvvarlarla dolu gəmidə yox, təklikdə düşünməlisiniz və nəzərə alın ki, biz gəmidəyik və burada yer çox deyil. Belə olan halda, mən öz Baronumun yanından savayı harada otura bilərəm ki?
- Jozef, dilin sənin başına bəla olacaq, nə vaxtsa sən özünə çətinlik yaradacaqsan.
- Məni bu cür Allah yaratdı və siz məni sözü birbaşa deməyimə və acıdilliyimə görə sevirsiniz.
- Mən sizə ona görə dözürəm ki, biz bir yerdə böyümüşük.
- Həm də ona görə ki, mən sizin əminizoğluyam və mən bu gəmidə yeganə adamam ki, bu səfərə təkcə isti əşyalar deyil, həmçinin bir neçə səhəng şərab da götürmüşəm.
Pauza verdikdən sonra, biz uşaqlar kimi qəhqəhə çəkərək bərkdən güldük. Dünyəvi həyatdan imtina edən və öz talelərini Xristos cəngavərlərinin ordenində xidmətə və Müqəddəs Torpaq zəvvarlarının müdafiəsinə həsr etmiş iyirmi yaşlarında iki zadəgan. Mən Lionun baronu idim və öz istəyimlə ordenə daxil oldum, Jozef isə məni qorumağa getdi, yəni o demək idi ki, sən mənsiz batarsan. O mənim mərhum anama and içmişdi ki, özünün böyük əmisioğlunu qoruyacaqdır. Anam mənim etibar edə biləcəyim yeganə insan idi. O mənim üçün həm ana, həm də dost idi, onun ölümü ilə mənim də bir hissəm öldü. Mən 15 yaşinda ikən anam vəfat etdi. Atamla mənim heç bir zaman isti münasibətlərim olmayıb. O, yalnız özünü sevən birisi idi. Anamın ölümündən sonra, babam bacımı və qardaşımı öz yanına Marselə apardl. Mənimlə müqayisədə onların bəxti gətirdi, belə ki, onlar mənim qədər atamla tez-tez ünsiyyətdə olmurdular. Atam çox qəm çəkmədi və yasın başa çatmasından sonra evləndi. Yalnız özü haqqında düşünən eqoist insan idi. Yaxşı ki, bacımı və qardaşımı babam öz yanına apardı. Onları sevirler və bu ən əsas şeydir. 16 yaşında olan qardaşım yaxşı rəssam oldu və ola bilsin ki dahi biri olacaq, bacım Marsel başçısına ərə getdi, monastırlar tikir və kasıblara yardım edir, mən isə müqəddəs şəhəri və zəvvarları qorumaq üçün Müqəddəs Torpağa üzürəm. Layiqli ananın layiqli övladları. Mən indiyədək dərk etmirəm ki, anam ona necə ərə gedib. Ağıllı, gözəl, əsil-nəcabətli bir qız, o isə eqoist, özünəvurğun zadəgan. Yəqin tale belə imiş.
Mən gəminin burnuna yaxınlaşmışdım və dənizə baxırdım. Mən 19 yaşım olanda Jozeflə birlikdə ordenə daxil olmuşdum. Biz ilk günlərdən özümüzü göstərdik və beş aydan sonra bütün Fransadan könüllülərin toplanması bizə tapşırıldı, yeddi aydan sonra isə biz artıq Genuyadan gəmilərlə Müqəddəs Torpağa yola düşdük. Xrist Ordusuna daxil olan hər kəsin öz tarixçəsi var. Kimi orduya günahlarının bağışlanması naminə inanc hissi ilə, kimi macəra və şöhrət həvəsi ilə, əksəriyyəti isə çox təəssüf ki pula və torpağa olan hərisliyindən daxil olmuşdur. Nə qədər təəssüf doğursa da, tamahkarlıq və asan qazanc hissi insanın ən böyük günahlarından biridir. Müqəddəs Torpaqda ata sahib olmayan insan hər şey əldə edə bilirdi, lakin onlar bir şeyi nəzərə almamışdılar – ad-san və hakimiyyəti əldə etmək olar, lakin sən hörmət və şərəfi satın ala bilməzsən. Sarasinlər bizə nifrət edirlər və buna görə də mən onları gunahlandırmıram. Birinci Xaç Yürüşü zamanı biz heç kimə rəhm etmirdik. Biz Qüdsdə hamını kəsib doğradıq. Bizim atalarımız özlərini mömin kimi yox, şeytan kimi aparmışdılar, qadınları, uşaqları və qocaları doğramaq lazım deyildi, bununla onlar Allah tərəfindən bağışlanmalarını qazanmamışdılar. Onların səhvlərinə görə biz yanacağıq. Atalarımızın gunahlarını bağışla, Allahım.
- Bağışlayın ki, mən sizi düşüncələrinizdən ayırıram, Rene qardaş.
- Eybi yox, Anri qardaş. Siz nəsə istəyirdiniz?
- Mən gəmi kapitanı ilə danışmışam, biz bir neçə gündən sonra Akrada olacağıq.
- Minnətdaram, Anri qardaş.
- Xoşdur.
Anri başı ilə salam verdi və uzaqlaşdı. O, bizdən yaşca böyük idi, biz onunla Müqəddəs Torpağa üzmək üçün gəldiyimiz Genuyada tanış olmuşduq. O, Bordo Hersoqunun üçüncü oğlu idi. Daha bir sevilməyən oğul. Ümid edirəm ki, biz hamımız evlərimizə qayıdacağıq.
Mənim hansı səbəblərə görə Ordenə daxil olmağım sizə maraqlıdır? Mən özümü itirmiş və sınmışdım. Ana itkisi, atamın laqeydliyi, sonu olmayan sevgi, ardıcıl hadisələr məni sındırırdı. Mən həyatın mənasını itirmişdim. Marseldə babamın yanında olarkən, mən babamın dostu olan, Fransadakı Templierlərin komandanı Alfredlə tanış oldum. Onunla ünsiyyətdən sonra başa düşdüm ki, o mənim həyata qarşı itmiş ruhumu xilas edə bilər. Ordenə xidmət, zəvvarların müdafiəsi və Allaha ibadət – bütün bunlar ruhumun gücünü geri qaytaracaq və qəlbimi xilas edəcək. Mən tərəddüd etmədən Alfreddən məni ordenə qəbul etməyi xahiş etdim. Təbii ki, Jozef söhbətə daxil oldu və o da ordenə daxil olmaq istəyini bildirdi. Biz varlı ailələrdən olan ərköyün uşaqlar olaraq deyil, cəngavər qardaşlar kimi Müqəddəs Torpağa üzürdük. Bizdə doğrultmalı olduğumuz məsuliyyət və şərəf vardı. Gəmidə demək olar ki, artıq hamı yatmışdı. Yatmaq lazım idi. Bir neçə gündən sonra biz Akrada olacağıq.
Kapitan yalan deməmışdi, bir neçə gündən sonra biz hər hansı bir hadisə olmadan Akraya gəlib çatdıq. Bu, şərq üslubunda inşa olunmuş bir qala idi. Dəfələrlə mühasirələrə tab gətirən əzəmətli qala. Burada hər şey bizə yad idi: dözülməz isti, səhra. Bizi yalnız o xilas edirdi ki, buradakı gecələr sərin, bəzən isə soyuq idi. Biz komandirimiz Jak de Riforun gəlişini gözləyirdik. Biz vaxt itirmədən məşq edir, at sürməyi və yaydan ox atmağı öyrənir, qılıncla döyüşürdük. Mən Jozeflə döyüşdüyüm zaman Jak de Rifor gəldi. Mən demək olar ki, onun əlindən qılıncı yerə saldığım anda Anri təngnəfəs qaçaraq meydana gəldi.
- O burdadır, komandir gəlib! Sıraya düzlənin!
Biz sıraya düzlənmişdik və komandirimizi gözləyirdik. Din və Allah uğruna həyatlarını qurban verməyə hazır olan on cəngavər qardaş. Həyətə beş atlı daxil oldu. Birinci olaraq qara atdakı atlı daxil oldu. Bu, otuz yaşlarında, zəhmli bir kisi idi. O, bizi nəzərdən keçirən baxışlarla süzdü, atdan düşdü və yüyəni xidmətçiyə verdi.
- Müqəddəs Torpağa xoş gəlmisiniz, cəngavər qardaşlar. Mən, Jak de Rifor, Akradan Qüdsə gedən zəvvarların yolunu mühafizə edən komandirəm. Siz mənim rəhbərliyim altına keçirsiniz. Əgər aranızda zəif xarakterli və ya qorxaq varsa, dərhal sıranı tərk etsin.
Heç kim tərpənmədi. O fasilə verdi və davam etdi.
- Bu təqdirəlayiqdir. Sübh erkəndən zəvvarlarla birlikdə Akradan çıxırıq. Əşyalarınızı toplayın və atları hazırlayın.
Biz əmri yerinə yetirmək üçün dağılışdıq. Sübh açıldıqda biz Akranı tərk etdik və Qüdsə doğru hərəkət etdik.
İlk günlər sakit keçdi, biz səhra ilə gedirdik, quldurlar yox idi, biz bir neçə karvanla və evə qayıdan səyyah dəstələri ilə qarşılaşdıq. Akrada biz zəvvarlara və karvanlara basqınların çoxaldığını eşitmişdik, lakin biz hələ bir quldura belə rast gəlməmişdik. Beşinci gün biz vahənin yaxınlığında düşərgə qurduq. Səhranın möcüzələrindən biri. Ucsuz-bucaqsız səhrada həyat adacığı. Bu gün mənim gözətçi olmaq növbəm idi. Mən tonqalın yaxınlığında oturmuşdum və uzaqlara qaranlığa baxaraq səsləri eşitməyə çalışırdım. Mən yavaş-yavaş səhraya və onun qanunlarına öyrəşirdim.
-Sakitliyə öyrəşməmisən?
- Komandir.
-Əyləş, yanına otursam etiraz etməzsən?
-Şərəf duyaram!
-Sən hardansan, Rene?
-Liondan, Jozef kimi.
-Hə, düzdü siz Marseldən Baron Roberin nəvələrisiniz, mənə sizin haqqınızda Alfred qardaş məktubunda yazmışdı, o sizin barədə xoş sözlər demişdi və sizi komandanlığım altına götürülməsini tövsiyə etmişdi. Alfred nadir hallarda insanlar haqqında xoş sözlər söyləyir, çünki o onların təbiətini görür və nadir hallarda kiməsə inanır və etibar edir. Əgər o sizi tövsiyə edibsə, demək siz buna dəyərsiniz.
- Mən də buna ümid edirəm, Komandir.
-Mənə Jak qardaş de.
-Necə buyurursunuz.
-Səhraya öyrəş, Rene. O, sadəliyi öyrədr və sənin xarakterinin dayanıqlığını sınaqdan keçirir. Öz silah yoldaşına güvən, atının qayğısına qal və ən əsası, öz tuluğundakı içməli su ehtiyatına diqqət yetir. Susuz sən… Sən bunu eşitdin?
-Nəyi?
- Silahlarınıza, qardaşlar! – Komandir çığırdı.
Onun sözləri səhrada əks-səda verdi, qaranlıqdan bir anda quldurlar çıxdı. Onlar bizim üstümüzə atıldılar. Quldurlardan biri balta ilə üstümə atıldı, mən bir anda qılıncımı çıxardım və onun hücumunun qarşısını aldım. Balta ağır idi, bir neçə zərbədən sonra quldur gücdən düşdü, mən əks-hücuma keçdim və onun üzünə zərbə vurdum. O üzünü tutdu və yerə yıxıldı. Nəfəsimi dərməmiş üstümə iki nəfər qılınclı atıldı. Aylarla sürən məşqlər məni xilas etdi və öz layiqli bəhrəsini verdi. Mən onlardan birinin başına zərbə vuraraq yerə sərdim. Mənə hücum edənlərdən yalnız biri qalmışdı. O yaşca məndən böyük idi və yaxşı döyüşürdü. Onun zərbələrindən qorunarkən mən yerdəki cəsədə ilişdim və yerə yıxıldım. Sarasin gülürdü və son zərbəni vurmağa hazır idi. Lakin birdən onun üz ifadəsi dəyişdi və o, yerə yıxıldı.
- Sən mənsiz nə edərdin, mehriban Cənab? – deyə Jozef gülümsəyirdi.– Yerə yıxılmısan və Tanrıya ruhunu verməyə hazır idin. Bəs kim mənimlə birlikdə Saladinlə döyüşəcək? Eybi yox, mən sizi bağışlayıram. Qalx ayağa.
Jozef mənə qalxmağa kömək etdi. Döyüş uzun çəkmədi. Quldurlar darmadağın edildilər, üçünü biz əsir götürdük, bizim tərəfdən heç kim həlak olmadı. Anri əlindən yaralanmışdı və iki qardaş da kiçik yaralar almışdılar. Zəvvarlar isə yüngül qorxmuşdular.
-Hə, cəngavər qardaşlar, döyüş sınağınızla sizi təbrik edirəm. Bir neçə gündən sonra biz Qüdsdə olacağıq. Yaralılara kömək edin, əsirlərin əl-ayağını bağlayın, günəşin çıxması ilə biz buranı tərk edirik. Hə bir də unutmadan: Müqəddəs Torpağa xoş gəlmisiniz.
Komandir öz çadırına getdi, biz isə əmrlərini yerinə yetirməyə başladıq.
- Rene, sənə elə gəlmir ki, bizim komandir bir az dəlidir?
-Biz hamımız özlüyümüzdə dəliyik, Jozef.
Günəşin çıxması ilə biz öz yolumuza davam etdik. Yolda mən komandirdən öyrəndim ki, onlar sarasinlər yox, Suriya erməniləri idi. «Satqın və alçaq xalqcıq», komandir onları belə adlandırdı. «Onlar öz doğma analarını pula satarlar. Necə ki, ağcaqanad qəflətən tələf olur, onlar da sahiblərini belə tez dəyişirlər. Və bu basqınları da, Rene qardaş, onlar qəsdən edirlər, sarasinlər kimi geyinirlər və bizə hücum edirlər, bununla da bizimlə müsəlmanlar arasında olan əmin-amanlığı pozmaq istəyirlər. Və bilirsən, ən acı nədir, Rene qardaş?»
- Nə, komandir?
- Saladinlə müharibə istəyən bizim qardaşlarımızdan bəziləri onlara himayədarlıq edirlər. Müsəlmanlar bizim düşmənimiz deyillər, Rene. Biz onlarla neçə ildir ki sülh içində yaşayırıq, onlar yaxşı insandırlar. Nə qədər ki bizim kral IV Bolduin sağdır, hər şey yaxşı olacaq. Saladin və IV Bolduin sülhə nail olublar və onlar xristianlarla müsəlmanları barışdıraraq birlikdə çox şey edə bilərlər.
Mən komandiri dinləyirdim və ondan öyrənirdim. Bu qısa müddət ərzində o mənim üçün həmişə arzuladığım ata kimi oldu. Quldurlar daha bizi narahat etmədilər və bir neçə gündən sonra biz öz məqsədimizə çatdıq. Biz - mən, komandir və Jozef təpəyə çıxdıq və üç dinin mərkəzi və dayaq nöqtəsi olan əbədi şəhəri gördük, gözəllik və mənəviyyat – hər şey bu şəhərdə bir-birilə uyğunlaşır, bütün bunlar ilk baxışdan görünür.
- О, bənzərsizdir.
-Bəli, Rene. Burada sizin ucun hər şey başlayır. Böyük döyüş yaxınlaşır, qardaşlar.
- Amma, Jak qardaş, biz Saladinlə sülhdəyik axı?
- Düzdür, Rene, amma Saladin Misiri, Suriyanı və Mesopotomiyanı özünə tabe edib. O, bizi buralardan qovmağa and içib və hələ ki onu IV Bolduinlə olan sülh saxlayır. O, ona müttəfiq kimi hörmət edir və dəyər verir. Saladin böyük və alicənab hökmdardır. IV Bolduin sağ olduğu müddətcə o bizə toxunmayacaqdır. Kral xəstədir və məlum deyil o nə qədər yaşayacaq. Çox guman ki, taxta onun bacısının əri, xoş olmayan şəxsiyyət, idarə etmə bacarığı olmayan, yalnız sarasinlərin qanına susayan Qvido Luzinyan çıxacaq və onun yanında da şeytan ruhlu, zirehinde qırmızı xaç olan Rene de Şatinyon var. Baron İbelin yaxşı insan və döyüşçüdür, o krala yaxındır və kral onun varis olmasını istəyir. Lakin Raymond tərəddüd edir. Bir sözlə, qardaşlar, kral vəfat etdikdən sonra, bizim əsas məqsədimiz Qüdsü qorumaq və həyatda qalmaq olacaq.
-Amin. Allah bizimlədir.
- Jozef, doğrudanmı sən nəsə diqqətəlayiq bir şey dedin və anı korlamadın?
-Rene, biz axı Yerusəlimə çatırıq, nə qədər olmasa da şəhərin müqəddəsliyi təsir göstərir.
-Heç olmasa indi küfr etmə.
-Necə buyurursunuz.
Komandir Jozef dəstəyə tərəf döndü:
-Qüdsə xoş gəlmisiniz. – və biz şəhərə doğru hərəkət etdik.
Qüdsdə cəsur cəngavərlərin əhvalatı başlayır. Lakin bu artıq başqa əhvalatdır.

Tampliyer: Tufandan əvvəl sakitçilik
Yerüsəlim çox gözəl şəhərdir. Burada möhtəşəmlik və sadəlik uyğunlaşır. Üç dinin qovuşması, bu şəhərə xüsusi gözəllik verir. Müsəlmanlar, xristianlar və yəhudilər burada sülh və əmin amanlıqda yaşayır. Birlikdə yaşayır, bazarda ticarətlə məşğul olur, həyata sevinir və qan tökmədən öz problemlərini həll edirlər. Heç adamın inanmağı da gəlmir ki, Birinci Səlib Yürüşündə törətdiklərimizdən sonra, xristian və müsəlmanlar arasında sülhün bərqərar olması mümkün olsun. Əgər mən əvvəllər şayiələrə inanırdımsa, indi öz gözlərimlə görürəm ki, Yerüsəlim həqiqətən də cənnətdir.
- Necə fikirləşirsən, bizim törətdiklərimizdən sonra müsəlmanlarla necə sülhə nail olmaq mümkün idi?
- İndiyi kimi gözlərimə inana bilmirəm ki, bu mümkün olub. Biz ay şəhərindəyik və elə bil nağıldayıq, burada milliyyətindən və dinindən asılı olmayaraq, hamı bərabərdir. Mən bunu dərhal şəhərə daxil olarkən gördüm, burada milliyyətindən asılı olmayaraq hamı çox mehriban, öz ticarətləri ilə məşğuldular.
- Bütün bunlar hamısı Balduin IV, Renenin hökmranlığı vaxtında olub. O, Səlahəddinlə sülhə nail olmuşdu. Müsəlmanlar, xristianlar və yəhudilər təkcə Yerüsəlimdə deyil, bizim bütün krallıqda sülh və əmin-amanlıq içində yaşayırlar. Bütün gördükləriniz, hamısı onun əməyinin bəhrəsidir.
- Kralı gördüz?
- Bəli Rene, cavanlığına baxmayaraq, çox müdrik, ədalətli və ən əsası isə sadə insandır. Balduin on yeddi yaşında, kiçik bir qüvvə ilə Səlahəddinə qalib gəlmişdi. Bu kiçik bir hadisə deyil.
- Komandan, mən kralımızı görə bilərəmmi?
- Özünü göstər Rene, sübut et ki, çiynində daşıdığın xaça layiqsən, bax onda kralı görmək və bəlkə də şəxsi qvardiyasına düşmək şansın olacaq.
- Bəs mən komandan? O, Jozef, sənsiz bir günümüz olmasın. Sən bizim Təriqətimizin sadəlik və təvazökarlıq rəmzisən.
Komandan, heç olmasa bu müqəddəs şəhərdə məni lağa qoymayın. Yoxsa günlərin bir günü inciyib, təriqətdənçıxaram və gedib xahiş edərəm ki, məni özlərinə Qospitalyer qəbul etsinlər. Onlar məni qəbul edəcəklər, çünki yaxşı döyüşçü küçədə tökülüb qalmayıb.
- Jozef, çox çəkməyəcək ki, onlar özləri səni geri qaytaracaq, hələ üstəlik pul da verəcəklər.
-Siz çox mehriban insansız, komandan.
-Bilirəm, siz hələlik məşq edin, mən isə gedim Magistrin yanına, bəlkə bizə nə isə tapşırığı ola bilər. Çoxdandır bekar oturmuşuq.
- Necə məsləhətdi komandan. Biz iki saata yaxın məşq etdik. Mən və Jozef istənilən tapşırığa hazır idik. Bizim üçün əsas borcumuzu yerinə yetirib, evimizə qəhrəman kimi qayıtmaq idi.
-Rene, sən ev üçün darıxırsan?
- Xeyr Jozef, mən çalışıram ev barədə düşünməyəm və sənə də eynisini məsləhət görürəm. Bu insana çoxmane olur və haradasa səni zəiflədir.
- Sən sərtləşmisən qardaş və bu yaxşı əlamətdir, amma yenədə …. Keçmişi unutmaq olmaz.
= Mən unutmuram, sadəcə olaraq bu günkü günlə yaşamaq istəyirəm.
- Bizim məqsədimiz Müqəddəs Torpağı və onun üzərində sülhü qorumaq və əgər həyat üzümüzə gülərsə, evə sağ-salamat qayıtmaqdır.
- Necə buyurursuz, əlahəzrət.
-Bəsdi meymunluq elədin. Budur, səni artıq öldürüblər.
- Bu sayılmır, mənim başım söhbətə qarışdı, səndə bundan istifadə edib, qılıncımı əlimdən sala bildin.
-Döyüşdə qardaş, heç kim dayanıb gözləməyəcək ki, sən fikirlərini toplayasan, səni sadəcə öldürəcəklər.
-Dərsinə görə çox sağol. Mən bunu nəzərə alaram əlahəzrət.
- Sən hələ uşaq kimi də qalacaqsan, gedək yaxşısı yeyək.
- Bax, bu oldu əla.
- Bir balaca gözləyin, uşaqlar.
-Komandan.
- Azad.Mən Maqistrlə danışdım.Kral axşam ziyafət təşkil edir.Ziyafətə özünü göstərmiş cəngavərlər dəvət olunub və mən də qərara gəlmişəm ki, size də özümlə ora aparam.
- Bu bizim üçün böyük şərəf olardı.
- Özünüzü qaydaya salın, axşam saraya gedəcəyik.
- Baş üstə.
******
Kralın sarayı Yerüsəlimin mərkəzində yerləşirdi. Təriqət üzrə qardaşlarımız bizə danışırdılar ki, Səlib yürüşünə qədər saray şəhərin hökmdarına məxsus idi. Şəhər alındıqdan sonra, orada Yerüsəlim Krallığının hökmdarları yaşamağa başlamışlar. Saray şərq üslubunda tikilmiş, lakin bir balaca fransız üslubuna dəyişdirilmiş çox gözəl saraydır. Gözəlliyinə baxmayaraq, bu sarayda, Fransada və qərbin bir çox ölkələrində qəbul edilmiş dəbdəbəlik və ehtişamlıq yoxdur. Saraya gəldikdən sonra bizi tövlədə təriqətin serjantı* qarşıladı. Atları qulluqçuya təhvil verdikdən sonra, bizi birbaşa sarayın zalına yola saldı. Daxildən saray çöldəki kimi idi. Sarayın dəhlizlərinə çöldən işıq düşürdü, sanki heç axşam düşməmişdi. Bizim saraylarda əsasən zallar işıqlandırılır, dəhlizlərdə isə biz şamla gəzirik və yaxud bütün keçid boyu bir-iki şam yandırılır. Zalın girişində, sağ və sol tərəfdən, sinələrində ağ-qara xaç olan iki Qospitalyer dayanmışdı. Zala keçidikdən sonra biz serjanta minnətdarlığımızı bildirdik və o dərhal bizi tərk etdi. Zal çox işıqlı idi, böyük və bəzəkli masalar yan tərəfdən örtülü, ortada isə çoxlu boş yer var idi.
- Burada müxtəlif təbəqəli insanlar var, elə deyilmi komandan?
-Bəli Rene, bura bütün təriqətlərdən cəngavərlər, Yerüsəlim krallığının baron və qrafları dəvət olunublar.
-Qadınları çox gözəldir.
- Jozef, axı sən cəngavərsən və müəyyən mənada həm də zəvvarsan! Mübahisə etmirəm Rene, lakin mən nə edə bilərəm, mən cavan oğlan, onlar gözəl qadınlar, onları görməmək və dəyərləndirməmək mümkün deyil.
-Sənin sözlərindən elə çıxır ki, biz xədimik?
-Yox, Allax eləməsin, sadəcə siz daha təmkinlisiniz, mən isə sadəcə adamam.
- Deyəsən indi bir nəfər qayıdacaq yenidən kazarmanı yığışdırmağa.
-Susdum komandan, siz söhbətinizə davam edin, mən isə hələki, kral yoxdur, sizi bir müddətlik tərk edim.Xanımlara cəngavərlərin qəhrəmanlığı və onların ağır talehi barədə söhbətlər çox maraqlı olar.
-Get, amma muğayat ol, çaşıb evli qadına yaxınlaşarsan.
-Əsas odur ki, rahibə olmasın, bəlkə də olsun, fərq etməz.
-Kxe kxe.
-Susdum komandan, Rene.
-Get daha.
- Rene o bir gün özünü zibilə salacaq.
- Bilirəm komandan və bizonu xilas etməli olacağıq.
- Düz deyirsən, amma neyləmək olar, biz ona cavabdehik.Gərək fikirləşək, necə onu geri Fransaya qaytaraq.
- Onsuz biz çox darıxacağıq, həm də baxmayaraq ki, o zəhlətökəndir, amma yaxşı döyüşçüdür.
- Həmişəki kimi sən haqlısan Rene.
Biz dayanıb söhbətləşirdik.Vaxtaşırı təriqət üzrə qardaşlarımız və başqa cəngavərlər yaxınlaşıb salamlaşırdılar.Bir müddət keçdikdən sonra kral öz əsabəsi ilə göründü. Orta boylu, başı kapüşonla örtülü, üzündə gümüşü maska, geyimi və əlcəkləri isə düm ağ rəngdə idi. Şaiyələr özünü doğruldurdu, kral cüzəm xəstəliyinə düçar olmuşdu.Möhtəşəmliyinə baxmayaraq, bu cavan oğlan solurdu.Bu xəstəliyin çarəsi yox idi.
Onun arxasınca, qadının, böyük ehtimalla həyat yoldaşının əlindən tutmuş, iri bədənli, cəngavərdən daha çox donuza bənzər, kürən və dolu, xoşagəlməz bir görkəmli kişi gəlirdi. O gedə-gedə, qabaqdakı kişinin qulağına nəsə pıçıldayırdı. Onun arxasınca bir qadın rahibə və qız gedirdi.Onu gördükdə mənim sanki nəfəsim kəsildi, mən iflic oldum. O çox gözəl idi. Qeyri-adi qara saçları, əsrarəngiz gözəl gözləri.Şərqdə belə deyim var. Gözlər qəlbin güzgüsüdür. Onun baxışları təmiz və məsum idi, ağ donda isə, o sanki bir mələk idi.
- Rene, sən məni eşidirsən? Rene.
-Üzr istəyirəm komandan, fikrim yayındı.
- Eybi yox, olur, əyləş.
Kral əyləşdikdən sonra, biz də əyləşdik, tanrıya dua edib, yeməyə başladıq.
-Bir söz soruşmaq olar.
- Buyur Rene.
-Kralla gələnlər kimdir?
-Kralın sağındakı onun yaxın dostu Raymond Tripolitanskidir, sol tərəfdən kralın bacısı və kralın yerinə göz dikmiş və sarasinlərlə müharibə etmək istəyən yeznəsi Qi De Luzinyandır.Çox xoşagəlməz insandır.Onun yanında insan cildində iblis olan, libasında qırmızı xaç olan Rene de Şatinyondur.Onların hər ikisindən uzaq durmaq məsləhətdir.
- Bəs o qadın rahibə və qız kimdir?
- Rahibə bizim kralın dayəsidir, demək olar ki, ikinci anasıdır.
- Bəs qız? Belə de, necə də məharətlə söhbəti başlayıb, keçdin əsas mətləbə.
-O kralın qohumudur. Səhv etmirəmsə əmisi qızıdır.
- Üzr istəyirəm kobudluğuma görə, adını bilmirsiz?
- Mariya.
******
Biz dinməzcə yeyirdik. Birdən kral sükutu pozdu.
- Mən sizin hamınızı burada görməyə çox şadam. Qoy tanrı hamınızı qorusun. Mənim sizi bura yığmağımın səbəbi, Müqəddəs torpaqda əmin-amanlığın bərqərar olmasının növbəti ildönümünü qeyd etməkdir. Lakin təəssüflər olsun ki, bəzi insanlar bu sülhü istəmir. Mənim qulağıma xəbərlər çatıb ki, bizim dənizlərdə dəniz quldurları peyda olub. Onlar dənizdə azmış kimi, hələ bir sahilə yaxın kəndlərə də hücum çəkib, quldurluq edirlər. Bizim din qardaşlarımızı və müsəlmanları soyurlar, öldürürlər. Bu məsələni boş buraxmaq olmaz.
Komandan Jak de Rifor, buradasız?
- Qulluğunuzdayam mənim kralım.Siz və admiral Diyeqo bu məsələnin sonuna çıxmalısız. Admiral dənizdə, siz isə quruda.
- Bacaracaqsız?
-Bəli mənim kralım.Biz sizin əmrinizi canla-başla yerinə yetirəcəyik və torpaqlarımızda əmin-amanlığı bərpa edəcəyik.İcazənizlə sizi tərk edib, səfərə yollanım?
- Sizi ləngitməyə lüzum görmürəm, buyurun.
*******
Kazarmaya qayıdan kimi biz dərhal atların və ləvazimatların hazırlaması ilə məşğul olduq və sübhdən yola düşdük.Nəhayət ki ilk tapşırıq, özü də kralın özündən.

*Tampliyerlər təriqətinin serjantı - orduya dəstək üçün köməkçi dəstələr.

Sarasin. Silah yoldaşları1
Deyirlər ki biz, mirasları və qürurları ilə birlikdə öz ailələrimizin davamıyıq. Bu halda öz valideynlərini və keçmişini tanımayan bir adam kimi mən nə deyə bilərəm ki? Mən valideynlərimi bir yaşındaykən Akradan Qüdsə gedən yolda səhrada itirmişəm.Mənim valideynlərim Akraya gəlmişdilər və zəvvarlarla birlikdə Müqəddəs şəhərə gedirdilər, onlar yolun yarısında düşərgə salmaq üçün dayandılar. Bu zaman quldurlar onlara basqın etdilər. Yaxşı ki, elçi ilə birgə Qüdsə gedən məmlüklərin dəstəsi vardı. Onlar quldurlara hücum etdilər və onları öldürdülər. Təəssüf ki, onlar çox gec özlərini yetirdilər, quldurlar hamını öldürmüşdülər. Məmlüklər öz yollarına davam etmək istərkən, körpə çığırtısı eşitdilər. Onlar axtarmağa başladılar və məni kürəyinə ox saplanmış qadının bədəni ilə örtdüyü vəziyyətdə tapdılar. Onlar məni özləri ilə götürdülər. Dəstənin Dəməşqli komandiri Əbdül əl-Zəngi məni oğulluğa götürdü, mənə müsəlman adı olan Yusif adını verdi və məni öz oğlu kimi böyütdü.Mən, yalnız Əbdüldən eşitdiklərim əsasında keçmişimi öyrənərək əsl müsəlman kimi böyüdüm.Qahirə mənim üçün xalqım sarasinlərin olduğu doğma ev oldu. Mən yadlar arasında doğma idim. Onların valideynlərim olması faktını məndən gizlətmədilər, çünki, uşaqdan əsil-nəcabətini gizlətmək müsəlmanlarda günah sayılır.Mən sevgi ilə böyümüşəm, məni ögey qardaşım Əhməddən ayırmırdılar, məni nəinki yeni ailəm, həm də dostluq etdiyim və hərb sənətini birgə öyrəndiyim həmyaşıdlarım da qəbul etdi. Amma yenə də mən özümü yad hiss edirdim. Mənə həmişə valideynlərimin kim olduğunu öyrənmək maraqlı idi.
Mənim atam Səlahəddin Eyyubinin tərəfdarlarından biri idi. Mən qardaşım Əhmədlə birlikdə on beş yaşında səlibçilərə qarşı vuruşur və Sultan Səlahəddin Eyyubinin Suriya və Mesopotamiyadakı hərbi əməliyyatlarında iştirak edirdik. Göstərdiyim şücaət və igidliyə görə iyirmi yaşında Sultanın şəxsi qvardiyasına qəbul olundum və ölkənin Qüds Krallığı ilə olan sərhədinin müdafiəsi və karvanların qorunması ilə bağlı əmr aldım. Beş il sonra yanıma Sultanın qasidi gəldi və Qahirəyə geri qayıtmağımla bağlı əmri mənə çatdırdı. Burada mənim həyatımın yeni əhvalatı başlayır. Beş ildən sonra mən Qahirəyə, doğma şəhərimə qayıtdım. Heç bir müsəlman şəhəri öz gözəlliyi, nəhəng tikililərin miqyasına görə Qahirə ilə müqayisə oluna bilməz. Bu şəhərdə hər şey - məscidlər, mədrəsələr, məqbərələr, bazarlar bir-biri ilə ahəng içindədir.Dolambac küçələr və dalanlar böyük küçə və meydanlara birləşirdilər,sən özünü burada tənha hiss edə bilməzsən. Sultan Səlahəddinin hökmranlığı sayəsində şəhər göz önündə böyüyür və şanagüllə çiçəyi kimi çiçəklənirdi. Gözəl şəhər eyni zamanda təhlükəsiz idi. Şəhərin əzəmətli divarları çox sayda mühasirəyə davam gətirə bilərdi və Sultanın hərbi əsərlərindən biri olan istehkam qala və ya xalq arasında deyildyi kimi Səlahəddinin qalası idi. Mən Qahirəyə öz döyüşçülərimin və köməkçim Muradın müşayiəti ilə gəldim. Gəldikdən sonra dərhal saraya yollandım.Sultanın sarayı özü kimi sadə, eyni zamanda əzəmətli idi. O, həmişə bizə öyrədirdi ki, insan dəbdəbə içində yaşamamalıdır, belə ki, sən getdikcə zəif olursan və kimin və nəyin uğrunda mübarizə apardığını unudursan.Saraya gəlib çatdıqdan sonra məni dərhal Sultanın yanına apardılar. Sonuncu dəfə Sultanı mən beş il əvvəl görmüşdüm, qvardiyaya daxil olduqdan sonra məni dövlət sərhədlərini mühafizə etməyə və karvanları qorumağa göndərdilər. Sultan zərrə qədər də dəyişməmişdi. Kiçik boylu, yumru sifət, qara saçlı və qara gözlü.Mömin, təvazökar, mərhəmətli, ciddi hökmdar və çox yaxşı sərkərdə. Mən zala daxil oldum və bir dizi üstə oturdum
- Qalx, Yusif
- Sultan yaxınlaşdı və məni qucaqladı.
-Evinə xoş gəlmisən, oğul. Atan necədir?
- Sizin dualarınızla, Sultanım. Təəssüf ki, mən onu görə bilmədim, dərhal sizin yanınıza gəldim.
-Atasının oğlu. Sən yeni tapsırığa hazırsan?
- Necə buyurursunuz
- Yusif, sənin üçün sirr deyil ki, xristianlarla sülh yalnız mənimlə IV Balduinin sayəsində qorunur, biz çox şeyə nail olmuşuq, lakin münasibətlər gərginləşir, bir tərəfdən Suriyalı ermənilər sarasinlər adı altında zəvvar dəstələrinə hücum edirlər,o biri tərəfdən tamplier cəngavərləribizim karvanlarımıza basqın edirlər
- Siz istəyirsiz ki, mən dəstə başçılarını tapım?
-Yox. Sən Qüdsə, məndən məktubla birlikdə IV Balduinin yanına gedəcəksən. Sən və sənin dəstən, kralın adamları ilə birlikdə karvan yollarını quldurlardan və cəngavərlərdən mühafizə edəcək.
-Bunun arxasında kimin dayandığını güman edirsiniz?
-İblis xislətli Rene de Şatinyonvə Reneyə qulaq asan və onun bizə hücumunu dəstəkləyən Qi de Luizyan.
-Kral onları cəzalandıra bilmir?
- Bunun üçün sübutlar lazımdır. Kralın adamları ilə birlikdə sən məhz bu işlə məşğul olacaqsan.
- Necə buyurursunuz.
-Məmlüklərin qvardiyasından on beş nəfər götür və sabah dan yeri ağararkən hərəkət edin. İndi isə get adamlarını seç, sonra isə ailənə baş çək.Mən sənə tamamilə güvənirəm, müsəlmanlarla xristianların münasibətlərinin gələcəyi səndən asılıdır.
-Mənə etimadınızı boşa çıxarmayacam.
-Səni saxlamayım, get, Yusif
-Sultan.
Mən baş əydim və zaldan çıxdım. Mən, Murad və məni müşayiət edən mühafizəçilərlə birlikdə saraydan dərhal məmlüklərin düşərgəsinə yollandıq. Biz baxış keçirərək on döyüşçü seçdik, çünki mənimlə birlikdə beş əsgər də gəlmişdi.Göstərişlərimi verərək və səfərlə bağlı hazırlıqlar üçün Muradı orda saxlayaraq evə yollandım. Məni anam qarşıladı, qucaqladı, öpdü. O heç dəyişməmişdi. Gözəl, açıq saçlı, incə, zərif bir qadın. O, uşaqlıqda olduğu kimi mənə gülümsünürdü. Baxmayaraq ki, mən artıq uşaq deyildim, onun gözlərində mən uşaq kimi qalmışdım. Atam və qardaşım evdə yox idilər, onlar işləri ilə əlaqədar İsgəndəriyyə şəhərində idilər. Evdə heç nə dəyişməmişdi, hər şey mən oranı tərk etdiyimdə olduğu kimi qalmışdı. Şərq üslubunda inşa olunmuş, çox otaqlı, böyük həyəti olan iki mərtəbəli bina. Geniş bağındakı çoxlu sayda bitki və çiçəklər anamın əsəri idi. Mən otağıma getdim, anam isə aşağıda qalaraq xidmətçilərə göstərişlər verirdi. Paltarımı dəyişərək zala düşdüm, anam orda məni gözləyirdi, süfrə artıq hazır idi. Biz yemək yeyirdik, təkcə mən danışırdım, öz macəralarımdan və şer yazmağa başladığımdan bəhs edirdim
- Sən dəyişmisən, Yusif, daha güclü və müdrik olmusan, amma mən hiss edirəm ki, səni nəsə narahat edir.
- Düzdür, ana, siz haqlısız, mən sizi və atamı və əlbəttə ki qardaşımı sevirəm, lakin məni bir sual narahat edir. Əslində mən kiməm?Mənim valideynlərim kim olub və onlar niyə Müqəddəs Torpağa gəliblər?
-Hər şey Allahın əlindədir, Yusif. Biz onlar barədə heç nə bilmirik, amma mən inanıram ki, zamanla sən öz suallarına cavab tapacaqsan.
-Siz mənim ailəmsiniz və dünyada heç bir ailəyə sizi dəyişmərəm. Mən sadəcə kim olduğum haqda həqiqəti öyrənmək istəyirəm.
-Səni başa düşürəm, Yusif, bu sənin haqqındır. Hər şeyin öz vaxtı var. Rahat yeməyini ye.
Biz yeyib qurtardıq, anam yatmağa getdi. Xidmətçi Əli dayıdan məni sübh açılanda oyatmağını xahiş edib öz otağıma keçdim. Mən otağımda uzanmışdım və məni nə gözlədiyini düşünürdüm.Mən həmişə hərbçi olmuşam, elçi olmamışam. Ümid edirəm ki, inşallah mən tapşırığın öhdəsindən gələcəm, ailəmi rüsvay etməyəcəm və Sultanın etimadını doğruldacam. Yatmaq lazımdır.
Sübh açılanda Əli dayı məni oyatdı. Özümü xatırladığım qədər Əli dayı bizdə xidmətçilik edirdi. Dolu, hündür olmayan, bığlı və mehriban bir dayı.O, həmişə məni əzizləyir və qoruyurdu. Biz həmişə onun uşaqları və mənim köməkçim və dostum olan Muradla oynayırdıq. Yaraq-zirehimi geyinib həyətə düşdüm, anam artıq məni gözləyirdi.
- Mən sənə yol üçün yemək qoymuşam
-Çox sag ol, ana
-Cənab, Murada salam de
-Oldu, Əli dayı
Anamı öpüb qucaqlayaraq mən ata mindim və düşərgəyə yollandım. Murad artıq dəstə ilə birlikdə məni düşərgənin həyətində gözləlyirdi.
- Siz vaxtında gəldiniz, cənab
-Murad, hər şey hazırdır ?
-Sizin istədiyiniz kimi, əmrinizə əsasən yola düşürük.
- Əli dayı sənə salam göndərdi
- Gərək ona baş çəkərdim. Necə düşünürsən, o məni bağışlayıb?
- Əli mehriban insandır, həmçinin sən də, Murad. Biz hamımız səhvlər edirik, o səni bağışlayıb, lakin geri qayıdandaona baş çək və üzr istə.
-Belə də edəcəm
Dua edək və yola çıxaq. Dəstəmaz aldıqdan və namaz qıldıqdan sonra yola çıxdıq. Səfərimiz sakit idi, bizim qarşımıza yalnız karvanlar və bizim gözətçilər çıxırdı. Səfər zamanı mən heç kimlə danışmırdım. Biz düşərgə üçün dayanır, sonra isə yenə yolumuza davam edirdik. Biz demək olar ki, hədəfimizə çatmışdıq, bir gün sonra biz Qüdsə çatacağıq. Biz gecə hərəkət edirdik ki, səhər Müqəddəs şəhərə çataq. Hava artıq işıqlanırdı. Mən yalnız məqsədim haqqında düşünürdüm, lakin yenə də beynimdə mənim həqiqi valideynlərim barədə düşüncələr dolaşırdı. Mən kiməm? Onlar niyə Müqəddəs Torpağa gəlmişdilər?
-Cənab, bağışlayın, sizi düşüncələrinizdən ayırıram.
-Hər şey qaydasındadır, Murad, söylə.
-Mənə belə gəlir ki, bizi izləyirlər.
-Əminsən?
-Başımla cavabdehəm, biz səhrada tək deyilik.
- Elə isə qonaqları intizarda qoymayaq. Döyüşçülər! Döyüşə hazırlaşın!
Mənim bağırtım səhraya yayıldı və bir anda təpəlikdə atlılar peyda oldu,onlar təxminən 30 nəfər idilər.
- Döyüşçülər, siz bizim qonaqları xoşqarşılamağa etiraz etmirsiz ki?
- Biz həmişə hazırıq, cənab.
- Biz qaçmayacağıq, əgər alnımıza ölüm yazılıbsa, bu Allahın məsləhətidir.Siz istəyirsiz ki sizi xatırlasınlar?! Sultanın əsgərləri, döyüşə!
Biz onları gözlətmədik və onların qarşısına çıxdıq. Biz onlar üçün sürpriz hazırlamışdıq. Onlara yaxınlaşdıqda, yəhərlərimizə bərkitdiyimiz nizələri onlara tərəf atdıq. Bizim dəqiqliyimizə skif oxatanları həsəd apara bilərdilər. Hücum edənlərin birinci sırası ciddi şəkildə seyrəldi, amma yenə də rahatlanmaq olmazdı, say üstünlüyü onların tərəfində idi. Bizim qılınclarımız onların qılıncları ilə qarşılaşdı. Mən ikisini yerə sərdim. Üçüncüsü ilə daha çətin oldu.Mən onun zərbələrinin qarşısını alırdım və onun üçüncü hücumunu dəf edərək çiyninə zərbə endirdim.Qılınc onun əlindən düşdü və o, söyüş söydü.
Ay səni, sarasin alçağı ….
O, sözlərini tamamlaya bilmədi, onun sinəsinə nizə sancıldı. Mən çevrilib baxdım və Muradı gördüm.
- Soyüş söyüləndə xoşuma gəlmir
- Hər zamankı kimi vaxtında gəldin, qardaş
-Qarşılıqlı təriflərə vaxt yox idi.Onlar bizi mühasirəyə almışdılar, amma bizim təslim olmaq niyyətimiz yox idi. Düşmənlər sevinirdilər, birdən..
-Allah bizimlədir!
Bu səs səhraya əks-səda kimi yayıldı. Biz çevrildik və təpəlikdə bir atlı gördük. Bu, tamamən ağ paltarda və sinəsində qırmızı xaç olan bir atlı idi.
- İndi fikirləşirsən ki, sən bizi qorxutdun?! - deyə quldurlardan biri çığırdı vəonlar gülüşdülər.
Cəngavər qılıncı qınından çıxardı və təpədə dərhal onun kimi geyinmiş başqa atlılar da peyda oldu.
-Döyüşə, qardaşlar! Allah bizimlədir!
Cəngavərlər bir nəfər kimi döyüşə atıldılar. Quldurlar çaşqınlığa düşdülər, onlar nə etməli olduqlarını o anda başa düşmədilər – cəngavərlərə hücum etsinlərmi ya bizim axırımıza çıxsınlar. Mən vəziyyəti öz nəzarətimə götürdüm. Döyüşə, Allahın əsgərləri! Biz yeni qüvvə ilə düşmənin üzərinə atıldıq. Quldurlar bölündülər, onların bir hissəsi bizimlə vuruşmağa davam etdi, o biri hissəsi isə cəngavərlərə hücum etməyə yönəldi. Onların sonu məlum oldu, tələyə düşmüşdülər. Biz asanlıqla quldurları darmadağın etdik. () Biz atdan endik və öz xilaskarlarımızın yanına getdik.Cərgədən irəli iyirmi yaşlarında döyüşçü çıxdı. Biz bir-birimizin əlini sıxdıq.
- Çox sağ olun ki, bizi xilas etdiniz. Mənim adım Yusif əl-Rəsuldur, Sultan Səlahəddinin elçisiyəm, Qüds Kralı IV Balduinin yanına tapşırıqla göndərilmişəm. -Mən, Liondan Baron Anriyəm, Akradan Qüdsə gedən zəvvarların yolunu qoruyan Tamplier cəngavərlərinin komandiriyəm,bu isə mənim köməkçim Renedir. Bu quldurlar uzun müddətdir ki, bizə rahatlıq vermirdilər, sizin və adamlarınızın köməyilə, Yusif əl-Rəsul, biz onları məhv etdik.
-Siz bizim dili yaxşı bilirsiniz, Komandir
-Yaşadığın torpaqdakı xalqı yaxşı tanımaq üçün sən onun mədəniyyətini və dilini başa düşməlisən.
-Tədirəlayiqdir, bəs düşmən üzərində qələbə barədə nə deyə bilərsiniz?
- Düşmənə qalib gəlmək üçün təkcə onun hərbi qüvvələrinin sayını və sərkərdələrinin potensialını deyil, eyni zamanda tarixini, qələbə əzmini və həyat fəlsəfələrini bilmək lazımdır. Düşmənini tanımaq və hiss etmək lazımdır, bu halda ona qalib gələ bilərsən.
- Baron, bütün bunları sizə kimin öyrətdiyini bilmək olar?
- Mənim üçün atamı əvəz edən komandirim, sadiq silah yoldaşım və yaxşı insan Jak de Rifor.
- Siz çoxdan Müqəddəs Torpaqdasınız?
-Bir ilə yaxın. Cənab Yusif, kobud görünmək istəmirəm, amma biz yola düşməliyik, ümid edirəm ki, sizi müşayiət etməyimizə etiraz etməzsiniz?
-Şərəf duyarıq. Komandir Rene, biz həlak olmuş qardaşlarımızı və quldurları dəfn etməliyik, baxmayaraq ki, onlar bizim düşmənimiz olublar, amma onlar torpağa dəfn olunmalıdırlar.
- Mübahisə etməyəcəm, cənab Yusif.
Biz yaralanmış quldurları və iki əsgərimizi dəfn etdik. Onların ruhlarına dualar etdikdən sonra biz yola düşdük. Səhərə yaxın biz artıq Qüdsə çatdıq.
Biz komandir Jakla birlikdə dəstənin önündə gedirdik.
-Bilmək olar, siz, Baron Rene belə gənc yaşda bu cür məsuliyyətli vəzifəni necə tutmusunuz?
-Sizə dediyim kimi, mən demək olar bir ildir ki Müqəddəs Torpaqdayam. Biz Qüdsə çatan kimi komandirimiz Jak de Rifora sahildə soyğunçuluq edənquldurları izləmək tapşırığı verdilər.Donanma kapitanı quldurları dənizdə məğlub etməliydi, biz isə onların sahildəki düşərgəsini tapmalıydıq. Bir neçə ay biz onları izlədik və nəyahət ki, onların düşərgəsini tapdıq və qaranlıqdan istifadə edərək hücum etdik. Hücum zamanı mən fərqləndim, komandiri xilas etdim, quldurların başçısı ilə döyüşdüm və qalib gəldim. Quldurların qaydasına görə, əgər döyüşçü onların başçıları ilə döyüşübsə, bu zaman onlar qalib gələnə xidmət göstərməyə borcludurlar.Onlar mənim üçün and içdilər ki, bir daha soyğunçuluqla məşğul olmayacaqlar, quldurlar üçün namus sözü qiymətlidir. Mən onları buraxdım. Bundan sonra məni Qüds Kralı IV Balduinə təqdim etdilər, göstərdiyim şücaətə və alicənablığa görə Kral mənə Dəməşqli ustaların hazırladıqları ərəb qılıncını hədiyyə etdi. Komandir Jak hansısa işlərlə bağlı Fransaya göndərildikdə isə o, məni öz vəzifəsi üçün tövsiyə etdi.
-Siz mərd döyüşçüsünüz. Mən lazım olarsa, sizinlə çiyin-çiyinə döyüşməkdən şərəf hissi duyaram, amma əgər biz rəqib olsaq, mənim üçün sizə qalib gəlmək və ya qılıncınızla məqlub olmaq şərəf olacaqdır.
- Qarşılıqlıdır. Cənab Yusif, eyni sualı da sizə vermək olarmı? Siz yaşca məndən çox da böyük deyilsiniz, amma artıq Sultanın elçisiniz və sizdə Sultan qvardiyasının komandirininyaraq-zirehi vardır.
-Mən Suriyanın alınmasında və Seyf ad-Dinə qarşı döyüşlərdə fərqləndim. Göstərdiyim igidliyə görə 20 yaşında Sultanın əmri ilə Sultanın qvardiyasında xidmət etməyə başladım və beş il ərzində dövlətin Qüds Krallığı ilə olan sərhədini müdafiə etdim və karvanları quldurlardan qorudum, sonrasını isə artıq siz bilirsiniz.
Siz də layiqli rəqibsiniz, cənab Yusif. Biz demək olar ki, çatmışıq, təpəyə çıxsanız, öz gözlərinizlə Müqəddəs şəhəri görəcəksiniz.
Təpəyə çıxdıqda qarşımızda Qüds şəhərini gördük. Möhtəşəm və zamanın toxunmadığı əbədi şəhər. İlk baxışdan onun gözəlliyini qiymətləndirmək olar. Əzəmətli divarlar, qüllələr.. Mən əvvəllər Qüdsdə olmamışdım, ümid edirəm ki, şəhərin daxili gözəlliyi xarici gözəlliyindən geri qalmır.
Şəhərin qapılarına çatdıqda Tamplierlərin komandiri atını durdurdu, digərləri də onun kimi etdi.
- Müqəddəs Torpağa xos gəlmisiniz, Yusif əl-Rəsulvə döyüşçü qardaşlar. Cənab Yusif, siz və sizin adamlarınız bizim qonağımızsız, şəhərə birinci siz daxil olmalısınız.
-Göstərdiyiniz ehtirama görə təşəkkür edirik, komandir Jak. Biz şəhərə birinci daxil olduq, bizim ardımızca bizi müşayiət edənlər də şəhərə girdilər. Ən asan iş geridə qalmışdı, indi isə qarşıda ən çətin iş vardı – Kralla danışıqlar aparmaq.

Hekayə Tamplier hekayəsinin davamıdır (2-ci hissə).
Tamerlan İldırım

İnterPosta.info